ชั้นประโยค ป.ธ.๓

	๒. ฉพฺพคฺคิยวตฺถุ. (๑๙๔)

	"น เตน ปณฺฑิโต โหตีติ อิมํ ธมฺมเทสนํ สตฺถา เชตวเน
วิหรนฺโต ฉพฺพคฺคิเย ภิกฺขู อารพฺภ กเถสิ.

	เต กิร วิหาเรปิ คาเมปิ ภตฺตคฺคํ อากุลํ กโรนฺตา วิจรนฺติ.
อเถกทิวสํ คาเม ภตฺตกิจฺจํ กตฺวา อาคเต ทหเร จ สามเณเร จ ภิกฺขู ปุจฺฉึสุ "กีทิสํ อาวุโส ภตฺตคฺคนฺ ติ. "ภนฺเต มา ปุจฺฉิตฺถ, ฉพฺพคฺคิยา `มยเมว พฺยตฺตา มยํ ปณฺฑิตา อิเม ปหริตฺวา สีเส กจวรํ อากิริตฺวา นีหริสฺสาม าติ วตฺวา อมฺเห ปิฏฺิยํ คเหตฺวา กจวรํ โอกิรนฺตา ภตฺตคฺคํ อากุลํ กรึสู ติ. ภิกฺขู สตฺถุ สนฺติกํ คนฺตฺวา ตมตฺถํ อาโรเจสุ. สตฺถา "น าหํ ภิกฺขเว พหุ ภาสิตฺวา ปเร วิเหยมานํ `ปณฺฑิโต ติ วทามิ, เขมินํ ปน อเวรํ อภยเมว ปณฺฑิตํ วทามี ติ วตฺวา อิมํ คาถม าห
	"น เตน ปณฺฑิโต โหติ, ยาวตา พหุ ภาสติ; เขมี อเวรี อภโย `ปณฺฑิโต ติ ปวุจฺจตี ติ.
	ตตฺถ "ยาวตาติ: ยตฺตเกน การเณน สงฺฆมชฺฌาทีสุ พหุ
กเถติ, น เตน ปณฺฑิโต นาม โหติ; โย ปน สยํ เขมี ปญฺจนฺนํ เวรานํ อภาเวน อเวรี นิพฺภโย, ตํ ๑ อาคมฺม มหาชนสฺส ภยํ น โหติ; โส ปณฺฑิโต นาม าติ อตฺโถ ติ.

	เทสนาวสาเน พหู โสตาปตฺติผลาทีนิ ปาปุณึสู ติ.
ฉพฺพคฺคิยวตฺถุ.
************
๑. ม. สี. ยุ. ยํ วา.