ปาปวรรค คือ หมวดบาป
๒๗๖. มาลา เว ปาปกา ธมฺมา    อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ.
  บาปธรรมเป็นมลทินแท้  ทั้งในโลกนี้  ทั้งในโลกอื่น.
  องฺ. อฏฺก. ๒๓/๑๙๘.  ขุ. ธ. ๒๕/๔๗.
   
๒๗๗. ทุกฺโข  ปาปสฺส  อุจฺจโย.
  ความสั่งสมบาป  นำทุกข์มาให้.
  ขุ. ธ. ๒๕/๓๐.
   
๒๗๘. ปาปานํ  อกรณํ  สุขํ.
  การไม่ทำบาป  นำสุขมาให้.
  ขุ. ธ. ๒๕/๕๙.
   
๒๗๙. ปาปํ  ปาเปน  สุกรํ.
  ความชั่วอันคนชั่วทำง่าย.
  วิ.จุล. ๗/๑๙๕.  ขุ. อุ. ๒๕/๑๖๘.
   
๒๘๐. ปาเป  น  รมตี  สุจิ.
  คนสะอาดไม่ยินดีในความชั่ว.
  วิ. มหา. ๕/๓๔.  ขุ. อุ. ๒๕/๑๖๖.
   
๒๘๑. สกมฺมุนา  หญฺติ  ปาปธมฺโม.
  คนมีสันดานชั่ว  ย่อมลำบากเพราะกรรมของตน.
  ม. ม. ๑๓๔๑๓.  ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๙.
   
๒๘๒. ตปสา  ปชหนฺติ  ปาปกมฺมํ.
  สาธุชนย่อมละบาปกรรมด้วยตปะ.
  ขุ. ชา. อฏฺก. ๒๗/๒๔๕.
   
๒๘๓. ปาปานิ  กมฺมานิ  กโรนฺติ  โมหา.
  คนมักทำบาปกรรมเพราะความหลง.
  ม. ม. ๑๓/๔๑๓.  ขุ. ชา. ปกิณฺณก. ๒๗/๓๘๐.
   
๒๘๔. นตฺถิ  ปาปํ  อกุพฺพโต.
  บาปไม่มีแก่ผู้ไม่ทำ.
  ขุ. ธ. ๒๕/๓๑.
   
๒๘๕. ธมฺมํ  เม  ภณมานสฺส    น  ปาปมุปลิมฺปติ.
  เมื่อเรากล่าวธรรมอยู่  บาปย่อมไม่แปดเปื้อน.
  ขุ. ชา. สตฺตก. ๒๗/๒๒๔.
   
๒๘๖. นตฺถิ  อการิยํ  ปาปํ    มุสาวาทิสฺส  ชนฺตุโน.
  คนมักพูดมุสา  จะไม่พึงทำความชั่ว  ย่อมไม่มี.
  นัย- ขุ. ธ. ๒๕/๓๘.  นัย. ขุ. อิติ. ๒๕/๒๔๓.
   
๒๘๗. ปาปานิ  ปริวชฺชเย.
  พึงละเว้นบาปทั้งหลาย.
  ขุ. ธ. ๒๕/๓๑.
   
๒๘๘. น  ฆาสเหตุปิ  กเรยฺย  ปาปํ.
  ไม่ควรทำบาปเพราะเห็นแก่กิน.
  นัย- ขุ. ชา. นวก. ๒๗/๒๖๒.


 
พุทธศาสนสุภาษิต