๘๐.	น  หิ  สาธุ  โกโธ.
	ความโกรธไม่ดีเลย.
	ขุ. ชา. ฉกฺก. ๒๗/๑๘๘.
๘๑.	โกโธ  สตฺถมลํ  โลเก.
	ความโกรธเป็นดังสนิมศัสตราในโลก.
	สํ. ส. ๑๕/๖๐.
๘๒.	อนตฺถชนโน  โกโธ.
	ความโกรธก่อความพินาศ.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.
๘๓.	โกโธ จิตฺตปฺปโกปโน.
	ความโกรธทำจิตให้กำเริบ.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.
๘๔.	อนฺธตมํ  ตทา  โหติ  ยํ  โกโธ  สหเต  นรํ.
	ความโกรธครอบงำนรชนเมื่อใด  ความมืดมนย่อมมีเมื่อนั้น.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.  ขุ. มหา. ๒๙/๑๘.
๘๕.	อปฺโป  หุตฺวา  พหุ  โหติ  วฑฺฒเต  โส  อขนฺติโช.
	ความโกรธน้อยแล้วมาก  มันเกิดจากความไม่อดทน จึงทวีขึ้น.
	ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๒๗๓.
๘๖.	โกโธ  ทุมฺเมธโคจโร.
	ความโกรธเป็นอารมณ์ของคนมีปัญญาทราม.
	ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๒๘๐.
๘๗.	โทโส  โกธสมุฏฺาโน.
	โทสะมีความโกรธเป็นสมุฏฐาน.
	ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๒๗๓.
๘๘.	นตฺถิ  โทสสโม  คโห.
	ผู้จับเสมอด้วยโทสะ  ไม่มี.
	ขุ. ธ. ๒๕/๔๘.
๘๙.	นตฺถิ  โทสสโม  กลิ.
	ความผิดเสมอด้วยโทสะไม่มี.
	ขุ. ธ. ๒๕/๔๒.
๙๐.	โกธํ  ฆตฺวา  สุขํ  เสติ.
	ฆ่าความโกรธได้  อยู่เป็นสุข.
	สํ. ส. ๑๕/๕๗, ๖๔.
๙๑.	โกธํ  ฆตฺวา  น  โสจติ.
	ฆ่าความโกรธได้  ไม่เศร้าโศก.
	สํ. ส. ๑๕/๕๗, ๖๔.
๙๒.	โกธาภิภูโต  กุสลํ  ชหาติ.
	ผู้ถูกความโกรธครอบงำ  ย่อมละกุศลเสีย.
	นัย. ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๒๘๖.
๙๓.	โกธโน  ทุพฺพณฺโณ  โหติ.
	คนมักโกรธ  ย่อมมีผิวพรรณเศร้าหมอง.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๘.
๙๔.	ทุกฺขํ  สยติ  โกธโน.
	คนมักโกรธ  ย่อมอยู่เป็นทุกข์.
	นัย. องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๘.
๙๕.	อโถ  อตฺถํ  คเหตฺวาน    อนตฺถํ  ปฏิปชฺชติ.
	คนมักโกรธถือเอาประโยชน์แล้ว  กลับประพฤติไม่เป็นประโยชน์.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๘.
๙๖.	โกธาภิภูโต  ปุริโส    ธนชานึ  นิคจฺฉติ.
	ผู้ถูกความโกรธครอบงำ  ย่อมถึงความเสื่อมทรัพย์.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๘.
๙๗.	โกธสมฺมทสมฺมตฺโต    อายสกฺยํ  นิคจฺฉติ.
	ผู้เมามึนด้วยความโกรธ  ย่อมถึงความไร้ยศศักดิ์.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๘.
๙๘.	าติมิตฺตา  สุหชฺชา  จ    ปริวชฺเชนฺติ  โกธนํ.
	ญาติมิตรและสหาย  ย่อมหลีกเลี่ยงคนมักโกรธ.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.
๙๙.	กุทฺโธ  อตฺถํ  น  ชานาติ.
	ผู้โกรธ  ย่อมไม่รู้อรรถ.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.
๑๐๐.	กุทฺโธ  ธมฺมํ  น  ปสฺสติ.
	ผู้โกรธ  ย่อมไม่เห็นธรรม.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.
๑๐๑.	ยํ  กุทฺโธ  อุปโรเธติ    สุกรํ  วิย  ทุกฺกรํ.
	ผู้โกรธจะผลาญสิ่งใด  สิ่งนั้นทำยากก็เหมือนทำง่าย.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.
๑๐๒.	ปจฺฉา  โส  วิคเต  โกเธ    อคฺคิทฑฺโฒว  ตปฺปติ.
	ภายหลัง เมื่อความโกรธหายแล้ว  เขาย่อมเดือดร้อน เหมือนถูกไฟไหม้.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.
๑๐๓.	โกเธน  อภิภูตสฺส    น  ทีปํ  โหติ  กิญฺจินํ.
	ผู้ถูกความโกรธครอบงำ  ย่อมไม่มีที่พำนักสักนิดเดียว.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.
๑๐๔.	หนฺติ  กุทฺโธ  สมาตรํ.
	ผู้โกรธ  ย่อมฆ่ามารดาของตนได้.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.
๑๐๕.	โกธชาโต  ปราภโว.
	ผู้เกิดความโกรธแล้ว  เป็นผู้ฉิบหาย.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๑๐๐.
๑๐๖.	โกธํ  ทเมน  อุจฺฉินฺเท.
	พึงตัดความโกรธด้วยความข่มใจ.
	นัย- องฺ. สตฺตก. ๒๓/๑๐๐.
๑๐๗.	โกธํ  ปญฺาย  อุจฺฉินฺเท.
	พึงตัดความโกรธด้วยปัญญา.
	นัย-องฺ. สตฺตก. ๒๓/๑๐๐.
๑๐๘.	มา  โกธสฺส  วสํ  คมิ.
	อย่าลุอำนาจความโกรธ.
	ขุ. ชา. ทุก. ๒๗/๖๙.