ชั้นประโยค ป.ธ.๓

	๖. องฺคุลิมาลตฺเถรวตฺถุ. (๑๔๒)

	"ยสฺส ปาปํ กตํ กมฺมนฺติ อิมํ ธมฺมเทสนํ สตฺถา เชตวเน
วิหรนฺโต องฺคุลิมาลตฺเถรํ อารพฺภ กเถสิ.

	วตฺถุ องฺคุลิมาลสุตฺตวเสเนว ๑ เวทิตพฺพํ. เถโร ปน สตฺถุ สนฺติเก
ปพฺพชิตฺวา อรหตฺตํ ปาปุณิ. อถโข อายสฺมา องฺคุลิมาโล รโหคโต ปฏิสลฺลีโน วิมุตฺติสุขํ ปฏิสํเวทิ, ตายํ เวลายํ อิมํ อุทานํ อุทาเนสิ
	"โย จ ปุพฺเพ ปมชฺชิตฺวา ปจฺฉา โส นปฺปมชฺชติ, โสมํ โลกํ ปภาเสติ อพฺภา มุตฺโต ว จนฺทิมา ติ.
[อาทินา นเยน] อุทานํ อุทาเนตฺวา อนุปาทิเสสาย นิพฺพานธาตุยา ปรินิพฺพายิ.
	ภิกฺขู "กหํ นุ โข อาวุโส เถโร อุปฺปนฺโน ติ ธมฺมสภายํ
กถํ สมุฏฺาเปสุ. สตฺถา อาคนฺตฺวา "กาย นุ ตฺถ ภิกฺขเว เอตรหิ กถาย สนฺนิสินฺนา ติ ปุจฺฉิตฺวา, "ภนฺเต องฺคุลิมาลตฺเถรสฺส นิพฺพตฺตฏฺานกถาย าติ วุตฺเต, "ปรินิพฺพุโต ภิกฺขเว มม ปุตฺโต ติ, "ภนฺเต เอตฺตเก มนุสฺเส มาเรตฺวา ปรินิพฺพุโต ติ, "อาม ภิกฺขเว, โส หิ ปุพฺเพ เอกํ กลฺยาณมิตฺตํ อลภิตฺวา เอตฺตกํ ปาปม กาสิ, ปจฺฉา ปน กลฺยาณมิตฺตํ ปจฺจยํ ลภิตฺวา อปฺปมตฺโต อโหสิ; เตน สฺส ตํ ปาปกมฺมํ กุสเลน ปหีนนฺ ติ วตฺวา อิมํ คาถม าห
	"ยสฺส ปาปํ กตํ กมฺมํ กุสเลน ปหียติ, โส มํ โลกํ ปภาเสติ อพฺภา มุตฺโต ว จนฺทิมา ติ.
	ตตฺถ กุสเลนาติ อรหตฺตมคฺคํ สนฺธาย วุตฺตํ. เสสํ
อุตฺตานตฺถเมว.

	เทสนาวสาเน พหู โสตาปตฺติผลาทีนิ ปาปุณึสู ติ.
องฺคุลิมาลตฺเถรวตฺถุ.
************
๑. ม. ม. ๑๓/๔๗๗. ป. สู. ๓/๓๐๔.