| ๔๖๗. |
สพฺพตฺถ ทุกฺขสฺส สุขํ ปหานํ. |
| |
ละเหตุทุกข์ได้ เป็นสุขในที่ทั้งปวง. |
| |
ขุ. ธ. ๒๕/๕๙. |
| ๔๖๘. |
อพฺยาปชฺฌํ สุขํ โลเก. |
| |
ความไม่เบียดเบียน เป็นสุขในโลก. |
| |
วิ. มหา. ๔/๖. ขุ. อุ. ๒๕/๘๖. |
| ๔๖๙. |
เตสํ วูปสโม สุโข. |
| |
ความสงบระงับแห่งสังขารนั้น เป็นสุข. |
| |
สํ. ส. ๑๕/๘. ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๓๑. |
| ๔๗๐. |
นตฺถิ สนฺติปรํ สุขํ. |
| |
ความสุข (อื่น) ยิ่งกว่าความสงบ ไม่มี. |
| |
ขุ. ธ. ๒๕/๔๒. |
| ๔๗๑. |
นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ. |
| |
นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง. |
| |
ม. ม. ๑๓/๒๘๑. ขุ. ธ. ๒๕/๔๒. |
| ๔๗๒. |
สุโข พุทฺธานํ อุปฺปาโท. |
| |
ความเกิดขึ้นแห่งท่านผู้รู้ทั้งหลาย นำสุขมาให้. |
| |
ขุ. ธ. ๒๕/๔๑. |
| ๔๗๓. |
สุขา สทฺธมฺมเทสนา. |
| |
การแสดงสัทธรรม นำความสุขมาให้. |
| |
ขุ. ธ. ๒๕/๔๑. |
| ๔๗๔. |
อทสฺสเนน พาลานํ นิจฺจเมว สุขี สิยา. |
| |
จะพึงมีความสุขเป็นนิตย์ ก็เพราะไม่พบเห็นคนพาล. |
| |
ขุ. ธ. ๒๕/๔๒. |
| ๔๗๕. |
สุขํ สุปติ พุทฺโธ จ เยน เมตฺตา สุภาวิตา. |
| |
ผู้เจริญเมตตาดีแล้ว ย่อมหลับและตื่นเป็นสุข. |
| |
ว. ว. |
| ๔๗๖. |
น เว อนตฺถกุสเลน อตฺถจริยา สุขาวหา. |
| |
การประพฤติประโยชน์กับคนไม่ฉลาดในประโยชน์ ไม่นำสุขมาให้เลย. |
| |
ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๑๕. |
| |
|