| ๔๑๑. |
กาลาคตญฺจ น หาเปติ อตฺถํ. |
| |
คนขยัน ย่อมไม่พร่าประโยชน์ซึ่งถึงตามกาล. |
| |
ขุ. ชา. ฉกฺก. ๒๗/๑๙๕. |
| ๔๑๒. |
วิริเยน ทุกฺขมจฺเจติ. |
| |
คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร. |
| |
ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๑. |
| ๔๑๓. |
ปฏิรูปการี ธุรวา อุฏฺาตา วินฺทเต ธนํ. |
| |
คนมีธุระหมั่นทำการงานให้เหมาะเจาะ ย่อมหาทรัพย์ได้. |
| |
สํ. ส. ๑๕/๓๑๖. ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๑. |
| ๔๑๔. |
อกิลาสุ วินฺเท หทยสฺส สนฺตึ. |
| |
คนไม่เกียจคร้าน พึงได้ความสงบใจ. |
| |
ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๑. |
| ๔๑๕. |
น นิพฺพินฺทิยการิสฺส สมฺมทตฺโถ วิปจฺจติ. |
| |
ประโยชน์ย่อมไม่สำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยเบื่อหน่าย. |
| |
ขุ. ชา. จตฺตาฬีส. ๒๗/๕๓๓. |
| ๔๑๖. |
อนิพฺพินฺทิยการิสฺส สมฺมทตฺโถ วิปจฺจติ. |
| |
ประโยชน์ย่อมสำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยไม่เบื่อหน่าย. |
| |
ขุ. ชา. จตฺตาฬีส. ๒๗/๕๓๓. |
| ๔๑๗. |
อถ ปจฺฉา กุรุเต โยคํ กิจฺเจ อาวาสุ สีทติ. |
| |
ถ้าทำความเพียรในกิจการล้าหลัง จะจมอยู่ในวิบัติ. |
| |
ขุ. ชา. วีส. ๒๗/๔๓๔. |
| ๔๑๘. |
หิยฺโยติ หิยฺยติ โปโส ปเรติ ปริหายติ. |
| |
คนที่ผัดวันว่าพรุ่งนี้ ย่อมเสื่อม ยิ่งว่ามะรืนนี้ ก็ยิ่งเสื่อม. |
| |
ขุ. ชา. วีส. ๒๗/๔๖๖. |
| ๔๑๙. |
อชฺเชว กิจฺจมาตปฺปํ. |
| |
ควรรีบทำความเพียรในวันนี้. |
| |
ม. อุป. ๑๔/๓๔๘. ขุ. ชา. มหา. ๒๘/๑๖๕. |
| ๔๒๐. |
วายเมเถว ปุริโส ยาว อตฺถสฺส นิปฺปทา. |
| |
บุรุษพึงพยายามไปกว่าจะสำเร็จประโยชน์. |
| |
สํ. ส. ๑๕/๓๓๐. |
| ๔๒๑. |
กเรยฺย โยคฺคํ ธุวมปฺปมตฺโต. |
| |
ผู้ไม่ประมาท ควรทำความเพียรให้แน่วแน่. |
| |
นัย-ขุ. ชา. ทุก. ๒๗/๗๘. |
| ๔๒๒. |
ยถา ยถา ยตฺถ ลเภถ อตฺถํ
ตถา ตถา ตตฺถ ปรกฺกเมยฺย. |
| |
พึงได้ประโยชน์ในที่ใด ด้วยประการใดๆ ควรบากบั่นในที่นั้น
ด้วยประการนั้น ๆ. |
| |
องฺ. ปญฺจก. ๒๒/๗๐. ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๐. |
| |
|