๔๑๑. |
กาลาคตญฺจ น หาเปติ อตฺถํ. |
|
คนขยัน ย่อมไม่พร่าประโยชน์ซึ่งถึงตามกาล. |
|
ขุ. ชา. ฉกฺก. ๒๗/๑๙๕. |
๔๑๒. |
วิริเยน ทุกฺขมจฺเจติ. |
|
คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร. |
|
ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๑. |
๔๑๓. |
ปฏิรูปการี ธุรวา อุฏฺาตา วินฺทเต ธนํ. |
|
คนมีธุระหมั่นทำการงานให้เหมาะเจาะ ย่อมหาทรัพย์ได้. |
|
สํ. ส. ๑๕/๓๑๖. ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๑. |
๔๑๔. |
อกิลาสุ วินฺเท หทยสฺส สนฺตึ. |
|
คนไม่เกียจคร้าน พึงได้ความสงบใจ. |
|
ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๑. |
๔๑๕. |
น นิพฺพินฺทิยการิสฺส สมฺมทตฺโถ วิปจฺจติ. |
|
ประโยชน์ย่อมไม่สำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยเบื่อหน่าย. |
|
ขุ. ชา. จตฺตาฬีส. ๒๗/๕๓๓. |
๔๑๖. |
อนิพฺพินฺทิยการิสฺส สมฺมทตฺโถ วิปจฺจติ. |
|
ประโยชน์ย่อมสำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยไม่เบื่อหน่าย. |
|
ขุ. ชา. จตฺตาฬีส. ๒๗/๕๓๓. |
๔๑๗. |
อถ ปจฺฉา กุรุเต โยคํ กิจฺเจ อาวาสุ สีทติ. |
|
ถ้าทำความเพียรในกิจการล้าหลัง จะจมอยู่ในวิบัติ. |
|
ขุ. ชา. วีส. ๒๗/๔๓๔. |
๔๑๘. |
หิยฺโยติ หิยฺยติ โปโส ปเรติ ปริหายติ. |
|
คนที่ผัดวันว่าพรุ่งนี้ ย่อมเสื่อม ยิ่งว่ามะรืนนี้ ก็ยิ่งเสื่อม. |
|
ขุ. ชา. วีส. ๒๗/๔๖๖. |
๔๑๙. |
อชฺเชว กิจฺจมาตปฺปํ. |
|
ควรรีบทำความเพียรในวันนี้. |
|
ม. อุป. ๑๔/๓๔๘. ขุ. ชา. มหา. ๒๘/๑๖๕. |
๔๒๐. |
วายเมเถว ปุริโส ยาว อตฺถสฺส นิปฺปทา. |
|
บุรุษพึงพยายามไปกว่าจะสำเร็จประโยชน์. |
|
สํ. ส. ๑๕/๓๓๐. |
๔๒๑. |
กเรยฺย โยคฺคํ ธุวมปฺปมตฺโต. |
|
ผู้ไม่ประมาท ควรทำความเพียรให้แน่วแน่. |
|
นัย-ขุ. ชา. ทุก. ๒๗/๗๘. |
๔๒๒. |
ยถา ยถา ยตฺถ ลเภถ อตฺถํ
ตถา ตถา ตตฺถ ปรกฺกเมยฺย. |
|
พึงได้ประโยชน์ในที่ใด ด้วยประการใดๆ ควรบากบั่นในที่นั้น
ด้วยประการนั้น ๆ. |
|
องฺ. ปญฺจก. ๒๒/๗๐. ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๐. |
|
|