| ๔๒๓. |
เย เวรํ อุปนยฺหนฺติ เวรํ เตสํ น สมฺมติ. |
| |
เวรของผู้จองเวร ย่อมไม่ระงับ. |
| |
นัย-ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. นัย-ขุ. ธ. ๒๕/๑๕.
นัย-ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๒. |
| ๔๒๔. |
เย เวรํ นูปนยฺหนฺติ เวรํ เตสูปสมฺมติ. |
| |
เวรของผู้ไม่จองเวร ย่อมระงับได้. |
| |
นัย-ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. นัย-ขุ. ธ. ๒๕/๑๕.
นัย-ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๒. |
| ๔๒๕. |
อเวเรน จ สมฺมนฺติ. |
| |
เวรย่อมระงับด้วยไม่มีเวร. |
| |
วิ. มหา. ๕/๓๓๖. ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. ขุ. ธ. ๒๕/๑๕.
ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๒. |
| ๔๒๖. |
น หิ เวเรน เวรานิ สมฺมนฺตีธ กุทาจนํ. |
| |
ในกาลไหน ๆ เวรในโลกนี้ย่อมระงับด้วยเวรไม่ได้เลย. |
| |
วิ. มหา. ๕/๓๓๖. ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. ขุ. ธ. ๒๕/๑๕.
ขุ. ชา. ปญฺจก. ๒๗/๑๘๒. |
| |
|