| ๔๒๗. |
สจฺจํ หเว สาธุตรํ รสานํ. |
| |
ความสัตย์นั่นแล ดีกว่ารสทั้งหลาย. |
| |
สํ. ส. ๑๕/๕๘. ขุ. ชา. ๒๕/๓๖๐. |
| ๔๒๘. |
สจฺจํ เว อมตา วาจา. |
| |
คำสัตย์แล เป็นวาจาไม่ตาย. |
| |
สํ. ส. ๑๕/๒๗๘. ขุ. เถร. ๒๖/๔๓๔. |
| ๔๒๙. |
สจฺเจน กิตฺตึ ปปฺโปติ. |
| |
คนได้เกียรติ (ชื่อเสียง) เพราะความสัตย์. |
| |
สํ. ส. ๑๕/๓๑๖. ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๑. |
| ๔๓๐. |
สจฺเจน อตฺเถ จ ธมฺเม จ อหุ สนฺโต ปติฏฺิตา. |
| |
สัตบุรุษได้ตั้งมั่นในความสัตย์ที่เป็นอรรถและเป็นธรรม. |
| |
สํ. ส. ๑๕/๒๗๘. ขุ. สุ. ๒๕/๔๑๒. ขุ. เถร. ๒๖/๔๓๔. |
| ๔๓๑. |
สจฺจมนุรกฺเขยฺย. |
| |
พึงตามรักษาความสัตย์. |
| |
ม. อุป. ๑๔/๔๓๖. |
| |
|