| ๓๖๔. |
สพฺพํ เภทปริยนฺตํ เอวํ มจฺจาน ชีวิตํ. |
| |
ชีวิตของสัตว์เหมือนภาชนะดิน
ซึ่งล้วนมีความสลายเป็นที่สุด. |
| |
ที. มหา. ๑๐/๑๔๑. ขุ. สุ. ๒๕/๔๔๘. ขุ. มหา. ๒๙/๑๔๕. |
| ๓๖๕. |
อปฺปกญฺจิทํ ชีวิตมาหุ ธีรา. |
| |
ปราชญ์กล่าวว่าชีวิตนี้น้อยนัก. |
| |
ม. ม. ๑๓/๔๑๒. ขุ. สุ. ๒๕/๔๘๕. ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๘. |
| ๓๖๖. |
น หิ โน สงฺครนฺเตน มหาเสเนน มจฺจุนา. |
| |
ความผัดเพี้ยนกับมฤตยูอันมีกองทัพใหญ่นั้น ไม่ได้เลย. |
| |
ม. อุ. ๑๔/๓๔๘. ขุ. ชา. มหา. ๒๘/๑๖๕. |
| ๓๖๗. |
ชรูปนีตสฺส น สนฺติ ตาณา. |
| |
เมื่อสัตว์ถูกชรานำเข้าไปแล้ว ไม่มีผู้ป้องกัน. |
| |
สํ. ส. ๑๕/๓. องฺ. ติก. ๒๐/๑๙๘. ขุ. ชา. วีส. ๒๗/๔๑๖. |
| ๓๖๘. |
น มิยฺยมานสฺส ภวนฺติ ตาณา. |
| |
เมื่อสัตว์จะตาย ไม่มีผู้ป้องกัน. |
| |
ม. ม. ๑๓/๔๑๒. ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๘. |
| ๓๖๙. |
น มิยฺยมานํ ธนมนฺเวติ กิญฺจิ. |
| |
ทรัพย์สักนิดก็ติดตามคนตายไปไม่ได้. |
| |
ม. ม. ๑๓/๔๑๒. ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๘. |
| ๓๗๐. |
น จาปิ วิตฺเตน ชรํ วิหนฺติ. |
| |
กำจัดความแก่ด้วยทรัพย์ไม่ได้. |
| |
ม. ม. ๑๓/๔๑๒. ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๘. |
| ๓๗๑. |
น ทีฆมายุํ ลภเต ธเนน. |
| |
คนไม่ได้อายุยืนเพราะทรัพย์. |
| |
ม. ม. ๑๓/๔๑๒. ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๘. |
| ๓๗๒. |
สพฺเพว นิกฺขิปิสฺสนฺติ ภูตา โลเก สมุสฺสยํ. |
| |
สัตว์ทั้งปวง จักทอดทิ้งร่างไว้ในโลก. |
| |
ที. มหา. ๑๐/๑๘๑. สํ. ส. ๑๕/๒๓๒. |
| ๓๗๓. |
อฑฺฒา เจว ทฬิทฺทา จ สพฺเพ มจฺจุปรายนา. |
| |
ทั้งคนมีทั้งคนจน ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า. |
| |
ที. มหา. ๑๐/๑๔๑. ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๓๑๗. |
| |
|