๓๙๑.	ราชา  รฏฺสฺส  ปญฺาณํ.
	พระราชา  เป็นเครื่องปรากฏของแว่นแคว้น.
	สํ. ส. ๑๕/๕๗.
๓๙๒.	ราชา  มุขํ  มนุสฺสานํ.
	พระราชา  เป็นประมุขของประชาชน.
	วิ. มหา. ๕/๑๒๔.  ม. ม. ๑๓/๕๕๖.  ขุ. ส. ๒๕/๔๔๖.
๓๙๓.	สพฺพํ  รฏฺํ  สุขํ  โหติ    ราชา  เจ  โหติ  ธมฺมิโก.
	ถ้าพระราชาเป็นผู้ทรงธรรม  ราษฎรทั้งปวงก็เป็นสุข.
	องฺ. จตุตก. ๒๑/๙๙.  ขุ. ชา. จตุกฺก. ๒๗/๑๕๒.
๓๙๔.	กุทฺธํ  อปฺปฏิกุชฺฌนฺโต  ราชา  รฏฺสฺส  ปูชิโต.
	พระราชาผู้ไม่กริ้วตอบผู้โกรธ  ราษฎรก็บูชา.
	ขุ. ชา. จตุกฺก. ๒๗/๑๘๗.
๓๙๕.	สนฺนทฺโธ  ขตฺติโย  ตปติ.
	พระมหากษัตริย์ทรงเครื่องรบ  ย่อมสง่า.
	สํ. นิ. ๑๖/๓๓๑.  ขุ. ธ. ๒๕/๖๗.
๓๙๖.	ขตฺติโย  เสฏฺโ  ชเนตสฺมึ  เย  โคตฺตปฏิสาริโน.
	พระมหากษัตริย์เป็นผู้ประเสริฐสุด ในหมู่ชนผู้รังเกียจด้วยสกุล.
	ที. ปาฏิ. ๑๑/๑๐๗.  ม. ม. ๑๓/๓๒. สํ. ส. ๑๕/๒๒๕. สํ. นิ. ๑๖/๓๓๑.
๓๙๗.	ปุตฺตกํ  วิย  ราชาโน    ปชํ  รกฺขนตุ  สพฺพทา.
	พระราชาจงรักษาประชาราษฎร์ ให้เหมือนบิดารักษาบุตรทุกเมื่อ.
	นัย-ส. ส.