๓๗๔. |
สตฺโถ ปวสโต มิตฺตํ. |
|
หมู่เกวียน (หรือต่าง) เป็นมิตรของคนเดินทาง. |
|
สํ. ส. ๑๕/๕๐. |
๓๗๕. |
มาตา มิตฺตํ สเก ฆเร. |
|
มารดาเป็นมิตรในเรือนของตน. |
|
สํ. ส. ๑๕/๕๐. |
๓๗๖. |
สหาโย อตฺถชาตสฺส โหติ มิตฺตํ ปุนปฺปุนํ. |
|
สหาย เป็นมิตรของคนมีความต้องการเกิดขึ้นเนือง ๆ. |
|
สํ. ส. ๑๕/๕๑. |
๓๗๗. |
สพฺพตฺถ ปูชิโต โหติ โย มิตฺตานํ น ทุพฺภติ. |
|
ผู้ไม่ประทุษร้ายมิตร ย่อมมีผู้บูชาในที่ทั้งปวง. |
|
ขุ. ชา. นวก. ๒๗/๕๔. |
๓๗๘. |
สพฺเพ อมิตฺเต ตรติ โย มิตฺตานํ น ทุพฺภติ. |
|
ผู้ไม่ประทุษร้ายมิตร ย่อมผ่านพ้นศัตรูทั้งปวง. |
|
ขุ. ชา. นวก. ๒๗/๑๕๕. |
๓๗๙. |
มิตฺตทุพฺโภ หิ ปาปโก. |
|
ผู้ประทุษร้ายมิตร เป็นคนเลวแท้. |
|
ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๒๙๗. |
๓๘๐. |
ปาปมิตฺโต ปาปสโข ปาปอาจารโคจโร. |
|
มีมิตรเลวมีเพื่อนเลว ย่อมมีมรรยาทและที่เที่ยวเลว. |
|
ที. ปาฏิ. ๑๑/๑๙๘. |
๓๘๑. |
ภริยา ปรมา สขา. |
|
ภริยาเป็นเพื่อนสนิท. |
|
สํ. ส. ๑๕/๕๑. |
๓๘๒. |
นตฺถิ พาเล สหายตา. |
|
ความเป็นสหาย ไม่มีในคนพาล. |
|
วิ. มหา. ๕/๓๓๖. ม. อุ. ๑๔/๒๙๗. ขุ. ธ. ๒๕/๒๓,๕๙. |
๓๘๓. |
อตฺถมฺหิ ชาตมฺหิ สุขา สหายา. |
|
เมื่อความต้องการเกิดขึ้น สหายเป็นผู้นำสุขมาให้. |
|
ขุ. ธ. ๒๕/๕๙. |
๓๘๔. |
สเจ ลเภถ นิปกํ สหายํ จเรยฺย เตนตฺตมโน สติมา. |
|
ถ้าได้สหายผู้รอบคอบ พึงพอใจมีสติเที่ยวไปกับเขา. |
|
วิ. มหา. ๕/๓๓๖. ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. |
๓๘๕. |
โน เจ ลเภถ นิปกํ สหายํ เอโก จเร น จ ปาปานิ กริยา. |
|
ถ้าไม่ได้สหายผู้รอบคอบ พึงเที่ยวไปคนเดียวและไม่พึงทำความชั่ว. |
|
วิ. มหา. ๕/๓๓๖. ม. อุป. ๑๔/๒๙๗. |
|
|