นักธรรมชั้นเอก

๕๒.	อเทยฺเยสุ อททํ ทานํ	เทยฺเยสุ โย ปเวจฺฉติ
	อาปาสุ พฺยสนํ ปตฺโต	สหายํ อธิคจฺฉติ.
	ผู้ใดไม่ให้ทานในคนที่ไม่ควรให้ ย่อมให้ในคนที่ควรให้ ผู้นั้นประสบความเสื่อมเพราะอันตราย ย่อมได้สหาย.
	( โพธิสตฺต )	ขุ. ชา. จตุกฺก. ๒๗/๑๒๙.

๕๓.	อเทยฺเยสุ ททํ ทานํ	เทยฺเยสุ นปฺปเวจฺฉติ
	อาปาสุ พฺยสนํ ปตฺโต	สหายํ นาธิคจฺฉติ.
	ผู้ใดให้ทานในบุคคลที่ไม่ควรให้ ไม่ให้ในคนที่ควรให้ ผู้นั้นถึงความเสื่อมเพราะอันตราย ย่อมไม่ได้สหาย.
	( โพธิสตฺต )	ขุ. ชา. จตุกฺก. ๒๗/๑๒๙.

๕๔.	อนฺนโท พลโท โหติ	วตฺถโท โหติ วณฺณโท
	ยานโท สุขโท โหติ	ทีปโท โหติ จกฺขุโท.
	ผู้ให้ข้าว ชื่อว่าให้กำลัง ผู้ให้ผ้า ชื่อว่าให้ผิวพรรณ ผู้ให้ยาน- พาหนะ ชื่อว่าให้ความสุข ผู้ให้ประทีปโคมไฟ ชื่อว่าให้จักษุ.
	( พุทฺธ )	สํ. ส. ๑๕/๔๔.

๕๕.	ปนาปทายี ลภเต มนาปํ อคฺคสฺส ทาตา ลภเต ปุนคฺคํ วรสฺส ทาตา วรลาภี จ โหติ เสฏฺนฺทโท เสฏฺมุเปติ านํ.
	ผู้ให้ของชอบใจ ย่อมได้ของชอบใจ ผู้ให้ของเลิศ ย่อมได้ ของเลิศ ผู้ให้ของดี ย่อมได้ของดี ผู้ให้ของประเสริฐ ย่อมถึง ฐานะอันประเสริฐ.
	( พุทฺธ )	องฺ. ปฺจก. ๒๒/๕๖.