นักธรรมชั้นเอก

๑๐.	อุฏฺาตา กมฺมเธยฺเยสุ	อปฺปมตฺโต วิจกฺขโณ
	สุสํวิหิตกมฺมนฺโต	ส ราชวสตึ วเส.
	ผู้หมั่นในการงาน ไม่ประมาท เป็นผู้รอบคอบ จัดการงาน เรียบร้อย จึงควรอยู่ในราชการ.
	( พุทฺธ )	ขุ. ชา. มหา. ๒๘/๓๓๙.

๑๑.	ปาปญฺเจ ปุริโส กยิรา	น นํ กยิรา ปุนปฺปุนํ
	น ตมฺหิ ฉนฺทํ กยิราถ	ทุกฺโข ปาปสฺส อุจฺจโย.
	ถ้าคนพึงทำบาป ก็ไม่ควรทำบาปนั้นบ่อย ๆ ไม่ควรทำความพอ ใจในบาปนั้น เพราะการสั่งสมบาป นำทุกข์มาให้.
	( พุทฺธ )	ขุ. ธ. ๒๕/๓๐.

๑๒.	โย ปุพฺเพ กตกลฺยาโณ	กตตฺโถ นาวพุชฺฌติ
	ปจฺฉา กิจฺเจ สมุปฺปนฺเน	กตฺตารํ นาธิคจฺฉติ.
	ผู้อื่นทำความดีให้ ทำประโยชน์ให้ก่อน แต่ไม่สำนึกถึง ( บุญคุณ ) เมื่อมีกิจเกิดขึ้นภายหลัง จะหาผู้ช่วยทำไม่ได้.
	( โพธิสตฺต )	ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๒๙.

๑๓.	สพฺเพ ตสนฺติ ทณฺฑสฺส	สพฺเพ ภายนฺติ มจฺจุโน
	อตฺตานํ อุปมํ กตฺวา	น หเนยฺย น ฆาตเย.
	สัตว์ทั้งปวง หวาดต่ออาญา ล้วนกลัวต่อความตาย ควรทำตน ให้เป็นอุปมาแล้ว ไม่ฆ่าเขาเอง ไม่พึงให้ผู้อื่นฆ่า ( ผู้อื่น ).
	( พุทฺธ )	ขุ. ธ. ๒๕/๓๒.