นักธรรมชั้นเอก

๑.	อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ	โก หิ นาโถ ปโร สิยา
	อตฺตนา หิ สุทนฺเตน	นาถํ ลภติ ทุลฺลภํ.
	ตนแล เป็นที่พึ่งของตน คนอื่น ใครเล่าจะเป็นที่พึ่งได้ ก็บุคคล มีตนฝึกฝนดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งที่ได้ยาก.
	( พุทฺธ )	ขุ. ธ. ๒๕/๓๖.

๒.	นตฺถิ อตฺตสมํ เปมํ	นตฺถิ ธฺสมํ ธนํ
	นตฺถิ ปฺาสมา อาภา	วุฏฺิ เว ปรมา สรา.
	สิ่งที่รัก ( อื่น ) เสมอด้วยตนไม่มี, ทรัพย์ ( อื่น ) เสมอด้วย ข้าวเปลือกไม่มี, แสงสว่าง ( อื่น ) เสมอด้วยปัญญาไม่มี, ฝนแล เป็นสระอย่างยิ่ง.
	( พุทฺธ )	สํ. ส. ๑๕/๙.

๓.	ยสฺส อจฺจนฺตทุสฺสีลฺยํ	มาลุวา สาลมิโวตฺถตํ
	กโรติ โส ตถตฺตานํ	ยถา นํ อิจฺฉตี ทิโส.
	ผู้ใดมีความไร้ศีลธรรมครอบคลุม เหมือนย่านทรายคลุมไม้สาละ ผู้นั้นชื่อว่าทำตนเหมือนถูกผู้ร้ายคุมตัว.
	( พุทฺธ )	ขุ. ธ. ๒๕/๓๗.