๓๘๖.	น  เว  ยาจนฺติ  สปฺปญฺา.
	ผู้มีปัญญาย่อมไม่ขอเลย.
	ขุ. ชา. สตฺตก. ๒๗/๒๒๐.
๓๘๗.	ยาจโก  อปฺปิโย  โหติ.
	ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รัก (ของผู้ถูกขอ).
	วิ. มหาวิภงฺค. ๑/๓๓๗๗.  ขุ. ชา. สตฺตก. ๒๗/๒๒๐.
๓๘๘.	ยาจํ  อททมปฺปิโย.
	ผู้ถูกขอเมื่อไม่ให้สิ่งที่เขาขอ ย่อมไม่เป็นที่รัก (ของผู้ขอ).
	วิ. มหาวิภงฺค. ๑/๓๓๗.  ขุ. ชา. สตฺตก. ๒๙/๒๒๐.
๓๘๙.	เทสฺโส  จ  โหติ  อติยาจนาย.
	คนย่อมเป็นที่เกลียดชังเพราะขอจัด.
	วิ. มหาวิภงฺค. ๑/๓๓๔.  ขุ. ชา. ติก. ๒๗/๑๐๐.
๓๙๐.	น  ตํ  ยาเจ  ยสฺส  ปิยํ  ชิคึเส.
	ไม่ควรขอสิ่งที่รู้ว่าเป็นที่รักของเขา.
	วิ. มหาวิภงฺค. ๑/๓๓๔.  ขุ. ชา. ติก. ๒๗/๑๐๐.