๑๖๒.	ธมฺโม  รหโท  อกทฺทโม.
	ธรรมเหมือนห้วงน้ำไม่มีตม.
	ขุ. ชา. ฉกฺก. ๒๗/๒๐๒.
๑๖๓.	มโนปุพฺพงฺคมา  ธมฺมา.
	ธรรมทั้งหลาย  มีใจเป็นหัวหน้า.
	ขุ. ธ. ๒๕/๑๕.
๑๖๔.	ธมฺโม  หิ  อิสีนํ  ธโช.
	ธรรมแล  เป็นธงชัยของพวกฤษี.
	สํ. นิ. ๑๖/๒๖.  องฺ. จตุกฺก. ๒๑/๖๖. ขุ. ชา. อสีติ. ๒๘/๑๕๒.
๑๖๕.	สตํ  ธมฺโม  ทุรนฺวโย.
	ธรรมของสัตบุรุษ  รู้ได้ยาก.
	สํ. ส. ๑๕/๒๖.  ขุ. ชา. ทุก. ๒๗๑๖๓.  ขุ. ชา. ทสก. ๒๗๑๒๙๔.
๑๖๖.	สตญฺจ  ธมฺโม  น  ชรํ  อุเปติ.
	ธรรมของสัตบุรุษ  ไม่เข้าถึงความคร่ำคร่า.
	สํ. ส. ๑๕/๑๐๒.  ขุ. ธ. ๒๕/๓๕.  ขุ. ชา. อสีติ. ๒๘/๑๓๖.
๑๖๗.	สทฺธมฺโม  สพฺภิ  รกฺขิโต.
	ธรรมของสัตบุรุษ  อันสัตบุรุษรักษา.
	ที. มหา. ๑๐/๒๗๙.
๑๖๘.	ธมฺโม  สุจิณฺโณ  สุขมาวหาติ.
	ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว  นำสุขมาให้.
	สํ. ส. ๑๕/๕๘.  ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๐.  ขุ. ชา. ทสก. ๒จ/๒๙๐.  ขุ. เถร. ๒๖/๓๑๔.
๑๖๙.	สพฺเพสํ  สหิโต  โหติ    สทฺธมฺเม  สุปติฏฺิโต.
	ผู้ตั้งมั่นในสัทธรรม  เป็นผู้เกื้อกูลแก่คนทั้งปวง.
	องฺ. อฏฺก. ๒๓/๒๔๙.
๑๗๐.	ธมฺมปีติ  สุขํ  เสติ.
	ผู้มีปีติในธรรม  อยู่เป็นสุข.
	ขุ. ธ. ๒๕/๒๕.
๑๗๑.	ธมฺมจารี  สุขํ  เสติ.
	ผู้ประพฤติธรรม  อยู่เป็นสุข.
	ขุ. ธ. ๒๕/๓๗, ๓๘.  ขุ. อุ. ๒๕/๓๖๖.
๑๗๒.	ธมฺโม  หเว  รกฺขติ  ธมฺมจารึ.
	ธรรมแล  ย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม.
	ขุ. ชา. ทสกฺ ๒๗/๒๙๐.  ขุ. เถร. ๒๖/๓๑๔.
๑๗๓.	น  ทุคฺคตึ  คจฺฉติ  ธมฺมจารี.
	ผู้ประพฤติธรรม  ไม่ไปสู่ทุคติ.
	ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๙๐.  ขุ. เถร. ๒๖/๓๑๔.
๑๗๔.	ธมฺเม  ิตํ  น  วิชหาติ  กิตฺติ.
	เกียรติ  ย่อมไม่ละผู้ตั้งอยู่ในธรรม.
	องฺ. ปญฺจก. ๒๓/๕๑.
๑๗๕.	ธมฺเม  ิตา  เย  น  กโรนฺติ  ปาปกํ.
	ผู้ตั้งอยู่ในธรรม  ย่อมไม่ทำบาป.
	องฺ. จตุตกฺก. ๒๑/๒๕.
๑๗๖.	สพฺเพ  ธมฺมา  นาลํ  อภินิเวสาย.
	สภาวธรรมทั้งปวง  ไม่ควรถือมั่น.
	ม. ม. ๑๒/๔๖๔.
๑๗๗.	โยนิโส  วิจิเน  ธมฺมํ.
	พึงเลือกเฟ้นธรรมโดยแยบคาย.
	ม. อุปฺ ๑๔/๔๗๑.  สํ. ส. ๑๕/๗๘. องฺ. สตฺตก. ๒๓/๓.
๑๗๘.	ธมฺมํ  จเร  สุจริตํ    น  ตํ  ทุจฺจริตํ  จเร.
	พึงประพฤติธรรมให้สุจริต  ไม่ควรประพฤติให้ทุจริต.
	ขุ. ธ. ๒๕/๓๘.  ขุ. อุ. ๒๕/๓๖๖.
๑๗๙.	สทฺธมฺโม  ครุกาตพฺโพ.
	ควรเคารพสัทธรรม.
	องฺ. จตุกฺก. ๒๑/๒๗.
๑๘๐.	กณฺหํ  ธมฺมํ  วิปฺปหาย.
	บัณฑิตควรละธรรมดำเสีย.
	สํ. มหา. ๑๙/๒๙.  ขุ. ธ. ๒๕/๒๖.
๑๘๑.	สุกฺกํ  ภาเวถ  ปณฺฑิโต.
	บัณฑิตควรเจริญธรรมขาว.
	สํ. มหา. ๑๙/๒๙.  ขุ. ธ. ๒๕/๒๖.