๒๗๖.	มาลา เว ปาปกา ธมฺมา    อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ.
	บาปธรรมเป็นมลทินแท้  ทั้งในโลกนี้  ทั้งในโลกอื่น.
	องฺ. อฏฺก. ๒๓/๑๙๘.  ขุ. ธ. ๒๕/๔๗.
๒๗๗.	ทุกฺโข  ปาปสฺส  อุจฺจโย.
	ความสั่งสมบาป  นำทุกข์มาให้.
	ขุ. ธ. ๒๕/๓๐.
๒๗๘.	ปาปานํ  อกรณํ  สุขํ.
	การไม่ทำบาป  นำสุขมาให้.
	ขุ. ธ. ๒๕/๕๙.
๒๗๙.	ปาปํ  ปาเปน  สุกรํ.
	ความชั่วอันคนชั่วทำง่าย.
	วิ.จุล. ๗/๑๙๕.  ขุ. อุ. ๒๕/๑๖๘.
๒๘๐.	ปาเป  น  รมตี  สุจิ.
	คนสะอาดไม่ยินดีในความชั่ว.
	วิ. มหา. ๕/๓๔.  ขุ. อุ. ๒๕/๑๖๖.
๒๘๑.	สกมฺมุนา  หญฺติ  ปาปธมฺโม.
	คนมีสันดานชั่ว  ย่อมลำบากเพราะกรรมของตน.
	ม. ม. ๑๓๔๑๓.  ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๙.
๒๘๒.	ตปสา  ปชหนฺติ  ปาปกมฺมํ.
	สาธุชนย่อมละบาปกรรมด้วยตปะ.
	ขุ. ชา. อฏฺก. ๒๗/๒๔๕.
๒๘๓.	ปาปานิ  กมฺมานิ  กโรนฺติ  โมหา.
	คนมักทำบาปกรรมเพราะความหลง.
	ม. ม. ๑๓/๔๑๓.  ขุ. ชา. ปกิณฺณก. ๒๗/๓๘๐.
๒๘๔.	นตฺถิ  ปาปํ  อกุพฺพโต.
	บาปไม่มีแก่ผู้ไม่ทำ.
	ขุ. ธ. ๒๕/๓๑.
๒๘๕.	ธมฺมํ  เม  ภณมานสฺส    น  ปาปมุปลิมฺปติ.
	เมื่อเรากล่าวธรรมอยู่  บาปย่อมไม่แปดเปื้อน.
	ขุ. ชา. สตฺตก. ๒๗/๒๒๔.
๒๘๖.	นตฺถิ  อการิยํ  ปาปํ    มุสาวาทิสฺส  ชนฺตุโน.
	คนมักพูดมุสา  จะไม่พึงทำความชั่ว  ย่อมไม่มี.
	นัย- ขุ. ธ. ๒๕/๓๘.  นัย. ขุ. อิติ. ๒๕/๒๔๓.
๒๘๗.	ปาปานิ  ปริวชฺชเย.
	พึงละเว้นบาปทั้งหลาย.
	ขุ. ธ. ๒๕/๓๑.
๒๘๘.	น  ฆาสเหตุปิ  กเรยฺย  ปาปํ.
	ไม่ควรทำบาปเพราะเห็นแก่กิน.
	นัย- ขุ. ชา. นวก. ๒๗/๒๖๒.