๒๔๗.	นตฺถิ  ปญฺาสมา  อาภา.
	แสงสว่างเสมอด้วยปัญญา  ไม่มี.
	สํ. ส. ๑๕/๙.
๒๔๘.	ปญฺา  โลกสฺมิ  ปชฺโชโต.
	ปัญญาเป็นแสงสว่างในโลก.
	สํ. ส. ๑๕/๖๑.
๒๔๙.	โยคา  เว  ชายตี  ภูริ.
	ปัญญาย่อมเกิดเพราะความประกอบ.
	ขุ. ธ. ๒๕/๕๒.
๒๕๐.	อโยคา  ภูริสงฺขโย.
	ความสิ้นปัญญาย่อมเกิดเพราะความไม่ประกอบ.
	ขุ. ธ. ๒๕/๕๒.
๒๕๑.	สุโข  ปญฺาปฏิลาโภ.
	ความได้ปัญญา  ให้เกิดสุข.
	ขุ. ธ. ๒๕/๕๙.
๒๕๒.	ปญฺา  นรานํ  รตนํ.
	ปัญญาเป็นรัตนะของนรชน.
	สํ. ส. ๑๕/๕๐.
๒๕๓.	ปญฺาว  ธเนน  เสยฺโย.
	ปัญญาเทียวประเสริฐกว่าทรัพย์.
	นัย- ม. ม. ๑๓/๔๑๓.  นัย- ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๙.
๒๕๔.	นตฺถิ  ฌานํ  อปญฺสฺส.
	ความพินิจไม่มีแก่คนไร้ปัญญา.
	ขุ. ธ. ๒๕/๖๕.
๒๕๖.	ปญฺา  นตฺถิ  อฌายโต.
	ปัญญาไม่มีแก่ผู้ไม่พินิจ.
	ขุ. ธ. ๒๕/๖๕.
๒๕๗.	ปญฺาย  มคฺคํ  อลโส  น  วินฺทติ.
	คนเกียจคร้านย่อมไม่พบทางด้วยปัญญา.
	ขุ. ธ. ๒๕/๕๒.
๒๕๘.	สุสฺสูสํ  ลภเต  ปญฺํ    อปฺปมตฺโต  วิจกฺขโณ.
	ผู้ไม่ประมาท  พินิจพิจารณา  ตั้งใจฟัง  ย่อมได้ปัญญา.
	สํ. ส. ๑๕/๓๑๖.  ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๑.
๒๕๙.	ปญฺายตฺถํ  วิสฺสติ.
	คนย่อมเห็นเนื้อความด้วยปัญญา.
	องฺ. สตฺตก. ๒๓/๓.
๒๖๐.	ปญฺาย  ปริสุชฺฌติ.
	คนย่อมบริสุทธิ์ด้วยปัญญา.
	ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๑.
๒๖๑.	ปญฺา  หิ  เสฏฺา  กุสลา  วทนฺติ.
	คนฉลาดกล่าวว่าปัญญาแล  ประเสริฐสุด.
	ขุ. ชา. สตฺตก. ๒๗/๕๔๑.
๒๖๒.	ปญฺาชิวีชีวิตมาหุ  เสฏฺํ.
	ปราชญ์กล่าวชีวิตของผู้เป็นอยู่ด้วยปัญญาว่าประเสริฐสุด.
	สํ. ส. ๑๕/๕๘, ๓๑๕.  ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๐.
๒๖๓.	เอโกว เสยฺโย ปุริโส สปญฺโ โย ภาสิตสฺส วิชานาติ อตฺถิ.
	ผู้มีปัญญารู้เนื้อความแห่งภาษิตคนเดียวเท่านั้น  ประเสริฐกว่า.
	ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๓๒.
๒๖๔.	พหูนํ  วต  อตฺถาย    สปฺปญฺโ  ฆรมาวสํ.
	ผู้มีปัญญาอยู่ครองเรือน เป็นไปเพื่อประโยชน์แก่คนมาก.
	องฺ. อฏฺก. ๒๓/๒๔๙.
๒๖๕.	สากจฺฉาย  ปญฺา  เวทิตพฺพา.
	ปัญญาพึงรู้ได้ด้วยการสนทนา.
	นัย. ขุ. อุ. ๒๕/๑๗๘.
๒๖๖.	ตถตฺตานํ  นิเวเสยฺย    ยถา  ภูริ  ปวฑฺฒติ.
	ปัญญาย่อมเจริญด้วยประการใด  ควรตั้งตนไว้ด้วยประการนั้น.
	ขุ. ธ. ๒๕/๕๒.
๒๖๗.	ปญฺํ  นปฺปมชฺเชยฺย.
	ไม่ควรประมาทปัญญา.
	ม. อุป. ๑๔/๔๓๖.