๓๘.	กมฺมํ  สตฺเต  วิภชติ    ยทิทํ  หีนปฺปณีตตาย.
	กรรมย่อมจำแนกสัตว์  คือให้ทรามและประณีต.
	ม. อุป. ๑๔/๓๘๕.
๓๙.	ยงฺกิญฺจิ  สิถิลํ  กมฺมํ    น  ตํ  โหติ  มหปฺผลํ.
	การงานอะไร ๆ ที่ย่อหย่อน  ย่อมไม่มีผลมาก.
	นัย-สํ. ส. ๑๕/๖๘.
๔๐.	สานิ  กมฺมานิ  นยนฺติ  ทุคฺคตึ.
	กรรมชั่วของตนเอง  ย่อมนำไปสู่ทุคติ.
	ขุ. ธ. ๒๕/๔๗.
๔๑.	สุกรํ  สาธุนา  สาธุ.
	ความดี  อันคนดีทำง่าย.
	วิ. จุล. ๗/๑๙๕.  ขุ. อุ. ๒๕/๑๖๗.
๔๒.	สาธุ  ปาเปน  ทุกฺกรํ.
	ความดี  อันคนชั่วทำยาก.
	วิ. จุล. ๗/๑๙๕.  ขุ. อุ. ๒๕/๑๖๗.
๔๓.	อกตํ  ทุกฺกฏํ  เสยฺโย.
	ความชั่ว  ไม่ทำเสียเลยดีกว่า.
	สํ. ส. ๑๕/๖๘.  ขุ. ธ. ๒๕/๕๖.
๔๔.	ปจฺฉา  ตปฺปติ  ทุกฺกฏํ.
	ความชั่วย่อมเผาผลาญในภายหลัง.
	สํ. ส. ๑๕/๖๘.  ขุ. ธ. ๒๕/๕๖.
๔๕.	กตญฺจ  สุกตํ  เสยฺโย.
	ความดี  ทำนั่นแล  ดีกว่า.
	สํ. ส. ๑๕/๖๘.  ขุ. ธ. ๒๕/๕๖.
๔๖.	น  ตํ  กมฺมํ  กตํ  สาธุ    ยํ  กตฺวา  อนุตปฺปติ.
	ทำกรรมใดแล้วร้อนใจภายหลัง  กรรมที่ทำแล้วนั้นไม่ดี.
	สํ. ส. ๑๕/๘๑.  ขุ. ธ. ๒๕/๒๓.
๔๗.	ตญฺจ  กมฺมํ  กตํ  สาธุ    ยํ  กตฺวา  นานุตปฺปติ.
	ทำกรรมใดแล้วไม่ร้อนใจภายหลัง  กรรมที่ทำแล้วนั้นแลเป็นดี.
	สํ. ส. ๑๕/๘๑.  ขุ. ธ. ๒๕/๒๓.
๔๘.	สุกรานิ  อสาธูนิ    อตฺตโน  อหิตานิ  จ.
	การที่ไม่ดีและไม่เป็นประโยชน์แก่ตน  ทำได้ง่าย.
	ขุ. ธ. ๒๕/๓๗.
๔๙.	ยํ  เว  หิตญฺจ  สาธุญฺจ    ตํ  เว  ปรมทุกฺกรํ.
	การใดแลเป็นประโยชน์ด้วย  ดีด้วย  การนั้นแลทำได้ยากยิ่ง.
	ขุ. ธ. ๒๕/๓๗.
๕๐.	น  หิ  ตํ  สุลภํ  โหติ    สุขํ  ทุกฺกฏการินา.
	สุขไม่เป็นผลอันคนทำชั่วจะได้ง่ายเลย.
	สํ. ส. ๑๕/๑๐๔.
๕๑.	กลฺยาณการี  กลฺยาณํ    ปาปการี  จ  ปาปกํ.
	ทำดีได้ดี  ทำชั่วได้ชั่ว.
	สํ. ส. ๑๕/๓๓๓.  ขุ. ชา. ทุก. ๒๗/๘๔.
๕๒.	กมฺมุนา  วตฺตตี  โลโก.
	สัตวโลกย่อมเป็นไปตามกรรม.
	ม. ม. ๑๓/๖๔๘.  ขุ. สุ. ๒๕/๔๕๗.
๕๓.	นิสมฺม  กรณํ  เสยฺโย.
	ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ  ดีกว่า.
	ว. ว.
๕๔.	กตสฺส  นตฺถิ  ปฏิการํ.
	สิ่งที่ทำแล้ว  ทำคืนไม่ได้.
	ส. ส.
๕๕.	ปฏิกจฺเจว  ตํ  กยิรา    ยํ  ชญฺา  หิตมตฺตโน.
	รู้ว่าการใดเป็นประโยชน์แก่ตน  พึงรีบทำการนั้นเทียว.
	สํ. ส. ๑๕/๘๑.
๕๖.	กยิรา  เจ  กยิราเถนํ.
	ถ้าจะทำ  ก็พึงทำการนั้น  (จริง ๆ).
	สํ. ส. ๑๕/๖๗.  ขุ. ธ. ๒๕๑๕๖.
๕๗.	กเรยฺย  วากฺยํ  อนุกมฺปกานํ.
	ควรทำตามถ้อยคำของผู้เอ็นดู.
	ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๒๗๒.
๕๘.	กาลานุรูปํว  ธุรํ  นิยุญฺเช.
	พึงประกอบธุระให้เหมาะแก่กาลเทียว.
	ว. ว.
๕๙.	รกฺเขยฺย  อตฺตโน  สาธุํ    ลวณํ  โลณตํ  ยถา.
	พึงรักษาความดีของตนไว้  ดังเกลือรักษาความเค็ม.
	ส. ส.
๖๐.	กิจฺจานุกุพฺพสฺส  กเรยฺย  กิจฺจํ.
	พึงทำกิจแก่ผู้ช่วยทำกิจ.
	ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๘๔.
๖๑.	นานตฺถกามสฺส  กเรยฺย  อตฺถํ.
	ไม่พึงทำประโยชน์แก่ผู้มุ่งความพินาศ.
	ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๘๔.
๖๒.	มา  จ  สาวชฺชมาคมา.
	อย่ามาถึงกรรมอันมีโทษเลย.
	ส. ฉ.