ชั้นประโยค ป.ธ.๓

	๒๗. สารีปุตฺตตฺเถรวตฺถุ. (๒๙๐)

	"อาสา ยสฺสาติ อิมํ ธมฺมเทสนํ สตฺถา เชตวเน วิหรนฺโต
สารีปุตฺตตฺเถรํ อารพฺภ กเถสิ.

	โส กิร ปญฺจภิกฺขุสตปริวาโร ชนปเท เอกํ วิหารํ คนฺตฺวา
วสฺสํ อุปคญฺฉิ. มนุสฺสา เถรํ ทิสฺวา พหุ วสฺสาวาสิกํ ปฏิสฺสุณึสุ. เถโร ปวาเรตฺวา, สพฺพสฺมึ วสฺสาวาสิเก อสมฺปตฺเตเยว, สตฺถุ สนฺติกํ คจฺฉนฺโต ภิกฺขู อาห "ทหรานญฺเจว สามเณรานญฺจ มนุสฺเสหิ วสฺสาวาสิเก อาหเฏ คเหตฺวา เปเสยฺยาถ, เปตฺวา วา สาสนํ ปหิเณยฺยาถาติ. เอวญฺจ ปน วตฺวา สตฺถุ สนฺติกํ อคมาสิ. ภิกฺขู กถํ สมุฏฺาเปสุ "อชฺชาปิ มญฺเ สารีปุตฺตตฺเถรสฺส ตณฺหา อตฺถิเยว, ตถา หิ `มนุสฺเสหิ วสฺสาวาสิเก ทินฺเน, อตฺตโน สทฺธิวิหาริกานํ วสฺสาวาสิกํ เปเสยฺยาถ, เปตฺวา วา สาสนํ ปหิเณยฺยาถ าติ ภิกฺขูนํ วตฺวา อาคโตติ. สตฺถา อาคนฺตฺวา "กาย นุ ตฺถ ภิกฺขเว เอตรหิ กถาย สนฺนิสินฺนา ติ ปุจฺฉิตฺวา, "อิมาย นาม าติ วุตฺเต, "น ภิกฺขเว มม ปุตฺตสฺส ตณฺหา อตฺถิ, `มนุสฺสานํ ปน ปุญฺโต ทหรสามเณรานญฺ จ ธมฺมิกลาภโต ปริหานิ มา อโหสีติ เตเน วํ กถิตนฺ ติ วตฺวา อิมํ คาถม าห
	"อาสา ยสฺส น วิชฺชนฺติ อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ, นิราสาสํ ๑ วิสํยุตฺตํ ตม หํ พฺรูมิ พฺราหฺมณนฺ ติ.
	ตตฺถ "อาสาติ: ตณฺหา. นิราสาสนฺติ: นิตฺตณฺหํ.
	วิสํยุตฺตนฺติ: สพฺพกฺกิเลเสหิ วิสํยุตฺตํ ตม หํ พฺราหฺมณํ
วทามี ติ อตฺโถ.

	เทสนาวสาเน พหู โสตาปตฺติผลาทีนิ ปาปุณึสู ติ.
สารีปุตฺตตฺเถรวตฺถุ.
************
๑. สี. ยุ. นิราสยํ.