๑.	ทานญฺจ  ยุทฺธญฺจ สมานมาหุ.
	ท่านว่า  ทานและการรบ  เสมอกัน.
	สํ. ส. ๑๕/๒๙.  ขุ. ชา. อฏฺก. ๒๗/๒๔๙.
๒.	นตฺถิ  จิตฺเต  ปสนฺนมฺหิ  อปฺปกา  นาม  ทกฺขิณา.
	เมื่อจิตเลื่อมใสแล้ว  ทักขิณาทานชื่อว่าน้อย  ย่อมไม่มี.
	ขุ. วิมาน. ๒๖/๘๒.
๓.	วิเจยฺย  ทานํ  สุคตปฺปสตฺถํ.
	การเลือกให้  อันพระสุคตทรงสรรเสริญ.
	สํ. ส. ๑๕/๓๐.  ขุ. ชา. อฏฺก. ๒๗/๒๔๙.  ขุ. เปต. ๒๖/๑๙๗.
๔.	พาลา  หเว  นปฺปสํสนฺติ  ทานํ.
	คนพาลเท่านั้น  ย่อมไม่สรรเสริญทาน.
	ขุ. ธ. ๒๕/๓๘. [ออกสอบ พ.ศ.๒๕๕๔]
๕.	ททํ  มิตฺตานิ  คนฺถติ.
	ผู้ให้  ย่อมผูกไมตรีไว้ได้.
	สํ. ส. ๑๕/๓๑๖.
๖.	ททํ  ปิโย  โหติ  ภชนฺติ  นํ  พหู.
	ผู้ให้  ย่อมเป็นที่รัก  คนหมู่มากย่อมคบเขา.
	องฺ. ปญฺจก. ๒๒/๔๓. [ออกสอบ พ.ศ.๒๕๔๗]
๗.	ททมาโน  ปิโย  โหติ.
	ผู้ให้  ย่อมเป็นที่รัก.
	องฺ. ปญฺจก. ๒๒/๔๔. [ออกสอบ พ.ศ.๒๕๕๓]
๘.	สุขสฺส  ทาตา  เมธาวี    สุขํ  โส  อธิคจฺฉติ.
	ปราชญ์ผู้ให้ความสุข  ย่อมได้รับความสุข.
	องฺ. ปญฺจก. ๒๒/๔๕.
๙.	มนาปทายี  ลภเต  มนาปํ.
	ผู้ให้สิ่งที่ชอบใจ  ย่อมได้สิ่งที่ชอบใจ.
	องฺ. ปญฺจก. ๒๒/๕๕.
๑๐.	เสฏฺนฺทโท  เสฏฺมุเปติ  านํ.
	ผู้ให้สิ่งประเสริฐ  ย่อมถึงฐานะที่ประเสริฐ.
	องฺ. ปญฺจก. ๒๒/๕๖.
๑๑.	อคฺคสฺส  ทาตา  ลภเต  ปุนคฺคํ.
	ผู้ให้สิ่งที่เลิศ  ย่อมได้สิ่งที่เลิศอีก.
	องฺ. ปญฺจก. ๒๒/๕๖.
๑๒.	ททโต  ปุญฺํ  ปวฑฺฒติ.
	เมื่อให้  บุญก็เพิ่มขึ้น.
	ที. มหา. ๑๐/๑๕๙.  ขุ. อุ. ๒๕/๒๑๕. [ออกสอบ พ.ศ.๒๕๕๐]
๑๓.	ทเทยฺย  ปุริโส  ทานํ.
	คนควรให้ของที่ควรให้.
	ขุ. ชา. สตฺตก. ๒๗/๒๑๗.