ปาฏิโมกข์ หมายถึง ข้อปฏิบัติที่พระภิกษุพึงปฏิบัติ พูดง่ายๆ คือ
ศีลของพระภิกษุ มี ๒๒๗ ข้อ แบ่งเป็น ๘ หมวด คือ
๑. ปาราชิก มี ๔ สิกขาบท
๒. สังฆาทิเสส มี ๑๓ สิกขาบท
๓. อนิยต มี ๒ สิกขาบท
๔. นิสสัคคิยปาจิตตีย์ มี ๓๐ สิกขาบท
๕. ปาจิตตีย์ มี ๙๒ สิกขาบท
๖. ปาฏิเทสนียะ มี ๔ สิกขาบท
๗. เสขิยวัตร มี ๗๕ สิกขาบท
๘. อธิกรณสมถะ มี ๗ สิกขาบท
เพื่อมิให้ลืมเลือนข้อวัตรปฏิบัติ พระพุทธองค์จึงทรงมีพระบัญญัติให้ภิกษุสงฆ์ ประชุมกันทุกกึ่งเดือน เพื่อฟังพระปาฏิโมกข์ โดยมอบหมายให้ภิกษุผู้มีความทรง จำแม่นยำ สวดให้ภิกษุที่ร่วมประชุม ณ ที่นั้นฟัง โดยมีภิกษุผู้มีความแตกฉานเป็น ผู้ทบทวน หากมีการสวดผิดพลาดหรือติดขัด ก็ทำการทักท้วงเพื่อให้สวดใหม่ให้ ถูกต้องตามพุทธบัญญัติ
วัดพระเชตุพน มีภิกษุผู้ทรงจำพระปาฏิโมกข์ได้หลายรูป เพื่อให้ผู้ทรงจำได้ ไม่ลืมเลือน จึงจัดทำตารางวาระให้แต่ละรูป ได้ขึ้นสวดเวียนกันไปแต่ละอุโบสถ หากพระภิกษุรูปใดสวดได้ใหม่ จะให้เริ่มสวดตั้งแต่อุโบสถแรกหลังเข้าพรรษา
โดยตารางการสวดพระปาฏิโมกข์ของวัดพระเชตุพน จะจัดลำดับไว้ตลอดปีที่
จำพรรษาแต่ละปี
เพื่อให้ผู้ที่ทรงจำได้รู้ลำดับของตนและเตรียมการฝึกซ้อมก่อน
ขึ้นสวดตามวาระของตน (คลิกเลือก พ.ศ. จากเมนููด้านขวามือ)
|
